دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسااستعماری

توضیحات

 دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسااستعماری دارای 27 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسااستعماری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسااستعماری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن دیرینه شناسی علوم انسانی در گفتار پسااستعماری :

در سال 1985 گایاتری چاکراورتیاسپیواک، با انتقاد از مجامع علمی آکادمیک غرب این سوال را مطرح کرد که «آیا شخص مغلوب می تواند سخن بگوید؟»، پاسخ به این سوال نیازمند بررسی علوم انسانی و هر دستگاه معرفتی است که سبب ایجاد حاشیه ها شده است. گفتار پسااستعماری به عنوان نظریه ای انتقادی، آزادیخواه و ضداستعماری این دستگاه معرفتی را مورد نقد و بررسی قرار می دهد. متفکر پسااستعماری با دیرینه شناسی علوم انسانی زمانی را جستجو می کند که چیزی تحت عنوان «شرقی» در برابر «غربی» تعریف شد. کیستی سوژه مدرن موضوعی است که متفکر پسااستعماری مانند میشل فوکو در دیرینه شناسی مورد سوال قرار می دهد. ایجاد مفهوم شرقی به زمانی برمی گردد که وجود عالم خارج، از ذهن شناسا نتیجه گرفته می شد. شرقی هنگامی می تواند سخن بگوید که نقد خود را متوجه سوژه خودبنیادی کند که علوم انسانی بر اساس آن شکل گرفته است. دستیابی به تعریفی از انسان و چگونگی مواجهه او با جهان برای فهم آن، نخستین قدم برای معرفی بدیلی در برابر علوم انسانی سلطه گر است. روش متفکر پسااستعماری در فهم دیگری، و عالم خارج مبتنی بر بیناذهنیت است. این روش فهم، از طریق تبیین مطالعات انسانی در برابر علوم انسانی غربی و علوم انسانی بومی، و با دیدگاهی انتقادی نسبت به پارادایم فکری اسپیوک، به سوال او ـ برخلاف پاسخ خودش ـ پاسخی مثبت می دهد.
كلید واژه: بیناذهنیت، دیرینه شناسی علوم انسانی، سوژه خودبنیاد، گفتار پسااستعماری، مطالعات انسانی

برای دریافت اینجا کلیک کنید