مقاله خاكهای شور

توضیحات

  مقاله خاكهای شور دارای 88 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله خاكهای شور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله خاكهای شور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله خاكهای شور :

مقدمه:
شوری خاك و مشكلات مربوط به آن عموماً در مناطق با آب وهوای خشك ونیمه خشك رخ می دهد كه میزان بارندگی جهت آبشویی املاح كافی نیست. با توجه به وسعت خشكی های موجود در سطح كره زمین كه معادل 5/134 كیلومتر مربع می باشد 13 از كل این زمینها در مناطق خشك وكویری قرار دارد. برطبق مطالعات آمار كوادیر درسال 2001 وجود بیش از نیم میلیون

(حدود106 ×560 هكتار ) خاك سدیك وشورسدیمی در سراسر جهان مستلزم یك مدیریت بهسازی مقرون به صرفه است. كه این رقم در كشور ما به حدود 25 میلیون كیلومتر مربع می رسد.
با توجه به كمبود منابع مناسب برای كشاورزی وپیشروی هر چه بیشتر شوری در زمینهای كشاورزی بهسازی این خاكها حائز اهمیت است.روشهای مختلفی در بهسازی این خاكها وجود دارد.

روش استفاده از فرآورده های جانبی FGD كه در واقع برای افزایش بهره وری وجلوگیری از خطرات ناشی از انتشار گازSO وتبدیل آن به فرآورده های جانبی مفید مثل گچ می باشد كه در اصلاح خاكهای شور و سدیمی استفاده می شود. از آنجائیكه اصلاح این خاكها به روشهای شیمیایی مستلزم هزینه بسیار گزاف است اغلب كشاورزان درصورت امكان از روش زیست پالایی گیاهی استفاده می كنند.

كشت انواع گیاهان مقاوم به شوری از جمله گیاه كالارگراس كمك زیادی به كاهش CaCO3 به ESPوPHخاك كرد كه این امر از طریق تنفس ریشه ها وآزاد شدن CO جذب نمكها وانتقال آن‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ آزاد كردن H انجام می شودكه این روش نه تنها از لحاظ اقتصادی بلكه از نظر حفاظت خاك وجلوگیری از فرسایش ومخصوصاً فرسایش بادی حائز اهمیت است.

فصل اول
خاكهای مبتلا به نمك
1-1تعریف مناطق خشك
بطوركلی تعریف دقیقی برای مناطق خشك وجود ندارد. اما تعریف زیر می تواند تاحدودی راهگشا باشد:
(مناطقی كه در آنها رطوبت خاك به اندازه ای ناچیز است كه نمی توان بدون آبیاری خاكهای این مناطق، محصولی برداشت نمود.) البته این تعریف بدان معنی نیست كه چنین مناطق اصولاً عاری از هرگونه پوشش گیاهی باشند. جدول (1) حدود مناطق خشك دنیا را نشان میدهد.
جدول (1) مساحت تقریبی مناطق خشك، نیمه خشك، بسیار خشك دنیا.

مناطق وسعت
نیمه خشك 2123800 كیلومتر مربع
خشك 2175600كیلومتر مربع
بسیار خشك 5668000كیلومتر مربع

باحسابی سرانگشتی كه این جدول در اختیار ما قرار میدهد در می یابیم كه حدود13از كل زمینهای دنیا را باید جزء زمینهای خشك محسوب كنیم واز اینرو بدون آبیاری، نمی توان كشاورزی وسیعی را در این مناطق انتظار داشت. مناطق خشك بسته به میزان بارندگی به مناطق نیمه خشك، خشك، وبسیار خشك تقسیم میشوند. میزان متوسط بارندگی درمناطق خشك كمتر از 35 میلیمتر می باشد.در حالت طبیعی گسترش خاكها تحت شرایط خشك ناشی از

خصوصیاتی است كه از پیدایش در مناطق مرطوب متمایز می باشد. از اینرو، خاكهای مناطق خشك مسائل ومشكلات ویژه ای دارندكه مانع از گسترش كشاورزی پایدار ودائمی در این مناطق می شوند برای حل این مش

كلات كه شامل مسائلی از قبیل شوری،سدیمی شدن وسمیت یونها هستند، نیاز به بكارگیری روشهای اصلاحی واعمال مدیریتهای ویژه است(1).

1-2-مفهوم خاكهای مبتلابه نمك:
خاكهای مبتلا به شوری در مناطق خشك بسیار شایع هستند. خاكهای كه نمكهای محلول در آنها رشد گیاهان را به مخاطره می اندازد، خاكهای مبتلابه نمك نامیده می شوند. این گروه از خاكها شامل خاكهای سدیمی وخاكهای شور می شوند.خاك شور به اندازه ای حاوی نمك است كه رشد غالب گیاهان زراعی را تحت تاثیر قرار میدهد. در خاكهای سدیمی نیز، همین حالت وجود دارد با این تفاوت كه در اینگونه خاكها، سدیم تبادلی زیاد است. خاكهای شور-سدیمی به اندازه ای نمك وسدیم تبادلی دارند كه رشد اغلب گیاهان زراعی را تحت تاثیر قرار می دهند.باید بخاطر داشت كه، خاكهای شور اغلب در مناطق خشك ونیمه خشك بوجود می آیند، اما تمام خاكهای مناطق خشك نیز، شور نیستند. در چنین اقلیمی پتانسیل (مقادیر) تبخیرو تعرق در اغلب ماههای سال بیش از میزان بارندگی است. در مناطق مركزی ایران، این عدم تعادل رطوبتی ممكن است به بیش از 1500 میلی متر در سال برسد. در چنین شرایط اقلیمی، درشرایط طبیعی، آب كمتری مجال نفوذ به زمین را خواهد داشت (1) .

فرآیندهای هوادیدگی شیمیایی در مناطق مرطوب از راههائی مانند هیدرولیزكانیهااكسیداسیون وانحلال آنها صورت می پذیرد. اما در مناطق خشك این فرآیندها به علت كمبود آب بسیار محدود می باشند.پیدایش خاكها تاحدود زیادی معكوس كننده خواص مواد مادریشان هستند. قسمت اعظم خاكهای مناطق خشك مربوط به خاكهای رده اریدی سول هستند(1) .

شوری خاك ومشكلات مربوط به آن عموماً در مناطق با آب وهوای خشك ونیمه خشك رخ می دهد كه میزان بارندگی جهت آبشویی املاح محلول از خاك كافی نیست ویا درمناطقی كه سطوح ایستایی بالا است. مشكلات شوری همچنین در مناطقی رخ می دهدكه با آب برخورداراز كفیت پایین آبیاری می شوند(12).
خاكهای مبتلا به نمك به خاكهای قلیایی سفید، قلیایی سیاه، گامبو* -نقاط صاف و دیگر اسامی واضح معروف اند كه این اسامی به ظاهر خاك به علت تجمع نمك مربوط می شود.واژه قلیایت اغلب شامل خاكهای با رنگ روشن و مستعد پوسته پوسته شدن كه دال بر محتوای سدیم تبادلی اضافی آنها است.خاكهای مبتلا به نمك تفاوت قابل ملاحظه ای در كاربری مناسب، حاصلخیزی، سهولت بهسازی ومدیریت دارند(12).

1-3 خواص خاكهای مبتلا به نمك:
خواص شیمیایی وفیزیكی خاكهای شور منعكس كننده میزان نوع نمك موجود در خاك است. از نظرآرمانی میزان ونوع نمك موجود در خاك را باید از راه تجزیه محلول خاك كه در شرایط رطوبتی مزرعه بدست آمده است، تعیین نمود. در روشهای استاندارد آزمایشگاهی به خاك را با آب مقطر اشباع كرده وسپس عصاره آنرا برای تجزیه شیمیایی استخراج می كنند. این عصاره اشباع حدوداً همان خصوصیات محلول خاك در شرایط اشباع (مزرعه ) را خواهد داشت(1).

1-4 طبقه بندی خاكهای شور (خاكهای مبتلا به شوری):
خاكهای مبتلا به نمك به 3 گروه تقسیم می شوند كه این تقسیم بندی براساس مقدار ونوع نمك آنها هدایت الكتریكیEC، PH خاك و درصد سدیم تبادلی ESP صورت گرفته است.
طبقه بندی این خاكها در جدول (2) آمده است:
جدول 2-طبقه بندی خاكهای مبتلابه نمك(12).
خصوصیات فیزیكی Esp PH Ec(ds/m) طبقه بندی
نرمال <15 <8.5 >4 شور
ضعیف <15 >8.5 <4 سدیمی
نرمال <15 <8.5 >4 شور سدیمی
شناخت اختلاف بین این خاك بسیار مهم است چراكه این فاكتورها تعیین كننده چگونگی مدیریت وبهسازی آنها هستند.

1-4-1 خاكهای شور
واژه خاكهای شور معادل واژه خاكهای سولونچاك در سیستم طبقه بندی روسها می باشد. كه در گذشته به آنها خاكهای قلیایی سفید گفته می شد. گاهی آنها را می توان از طریق قشری سفید كه در سطح آن وجود دارد، تشخیص داد.اگر چه عدم وجود قشرنمكی نیز لزوماً به معنای شور نبودن این خاكها نیست. میزان SAR كمتر از 13 در این خاكها نشان دهنده میزان نسبتاً كم سدیم تبادلی است.غلضت زیاد نمك در عصاره اشباع خاكهای شور، باعث می شود كه مقدار EC به بیش از 4 دسی زیمنس برمتر برسد(1).

معمولاً PH كمتر از 5/8 می باشد.مهمترین كاتیون های این خاكها،كلسیم، منیزیم وسدیم هستند، ولی به ندرت سدیم بیش از نصف كاتیونهای محلولی را تشكیل می دهد پتاسیم معمولاً به مقدار قابل ملاحظه ای در محلول خاك یا در سطح كلوئیدهای رسی وجود ندارد گرچه ندرتاً در بعضی خاكهای كویری پتاسیم محلول درصد بزرگی از املاح محلول را تشكیل می دهد. آنیون های اصلی در این خاكها كلرور، سولفات وگاهی نیترات می باشند مقدار ناچیزی بی كربنات در

این خاكها یافت می شود ولی بهر حال كربنات محلول در آن وجودندارد.علاوه براملاح محلول مقداری املاح كمتر محلول وغیرمحلول مانند ژیپس ، كربنات كلسیم یا منیزیم نیز در آنها یافت می شود. در نتیجه تبخیرآب وباقی ماندن نمك در سطح تكه های سفید ومجزایی درسطح این خاكها تشكیل می گردد(4).

از لحاظ نیمرخ شناسی نیمرخ این خاكها یكنواخت است وتغییراتی در جهت عمق در آن مشاهده نمی شود این موضوع نشان دهنده آن است كه عوامل هوازدگی وسازنده خاك تاثیر چندانی در این خاكها نداشته اند. به علت رشد كافی گیاهان میزان هوموس آنها كم وبنابراین روشن رنگ هستند (4) . به علت زیادی املاح ونبودن سدیم قابل تبادل زیاد ذرات كلوئیدی این خاكها منعقد شده است و نفوذپذیری در آنها از خاكهای مشابه غیرشور بیشتر است واین خاكهای دارای شرایط فیزیكی نرمال هستند(12).

1-4-3 خاكهای سدیمی:
در فرهنگ خاك شناسی روسها به این خاكها، خاكهای سولونتز اطلاق می شود. اولین محققان آمریكایی واژه قلیایی سیاه را برای این خاكها بكار می بردند. كاربرد صفت سیاه به خاطرحل مواد آلی خاك ومتعاقب آن هویدا شدن مواد آلی در سطح خاك براثر تبخیر آب است. این فرآیند باعث تیره شدن سطح خاك می شود. مشخصه خاكهای سدیمی پایین بودن میزان شوری در محلول آنهاست.مقادیر SAR در این خاكها بزرگتر از 13 است كه این امر بیانگر فزونی میزان سدیم تبادلی نسبت به خاكهای شور است هیدرولیز سدیم تبادلی باعث ایجاد NaOH در محلول خاك می شود.

NaOH به وجود آمده نیز می تواند با CO محلول تركیب شده و Na2 CO3 تولید كند ودر چنین شرایطی PH خاك سدیمی ممكن است حتی به 10 هم برسد در این حالت یونهای ,Ca Mg به خاطر وجود CO به صورت كربنات سدیم رسوب می دهند. از اینرو محلول این خاكهای حاوی نمكهای كربنات، بی كربنات، كلرید وسولفات سدیم است. یون عمده در خاكهای سدیمی Na است كه به همراه مقداری ,K ,Ca Mg نیز وجود دارد. درصد بالای سدیم تبادلی را می توان با از هم پاشیدگی سیستم رسی تشخیص داد. در این حالت ورود هوا و آب به خاك به طور چشمگیری كاهش می یابد.خاكهای سدیمی در صورت عدم بكارگیری روشهای اصلاحی از نظر كشاورزی ارزش چندانی ندارند.(1) در این خاكها درصد سدیم قابل تبادل آنها از 15 بیشتر است به این مفهوم سدیم تبادلی بیش از 15 درصدCEC را در برگرفته (12).

میزان املاح محلول در آنها كم وبنابراین هدایت الكتریكی عصاره اشباع خاك از 4 میلی موس برسانتیمتر كمتر است (1).
اگر این خاكها زمان كافی برای به وجود آوردن لایه B داشته باشند. رسهای لایه A در نتیجه انتشار به لایهB منتقل می شود وساختمان منشوری مشخصی در آن به وجود می آید. بنابراین لایه A در خاكهای قلیایی درشت بافت نفوذ ناپذیر می باشد در صورتیكه لایه B نسبتاً سخت با نفوذ پذیری كم وریز بافت خواهد بود. در شرایط مزرعه معمولاً این خاكها تكامل نمی یابند ولی نفوذ پذیری آنها بهر حال كم است.

اگر این خاكها حاوی سولفات كلسم باشند در نتیجه آبیاری بتدریج سولفات كلسیم حل می شود وكلسیم آن سدیم را جابجا می كند و پس از مدتی خاك به حالت معمولی در می آید. در صورتی كه خاك حاوی این تركیب نباشد با افزایش ژیپس وگوگرد ودر نتیجه اكسید اسیون تولید اسید سولفوریك خواهند كرد. هم چنین با افزایش اسید سولفوریك، سولفات آهن، سولفات آلومنیوم، سولفات كلسیم تشكیل می شود وعمل جانشینی بین سدیم وكلسیم صورت خواهد

گرفت. در بعضی خاكهای قلیا كه ذخیره املاح كلسیم ومنیزیم آنها ناچیز است با اینكه درصد سدیم تبادلی بیش از 15 می باشد. با اینحال PH آن كمتر از 7 وگاه 6 است این خاكها را خاكهای قلیایی تنزل یافته می نامند.بیر عقیده دارد كه چون این خاكها از لحاظ PH قلیایی نیستند باید آنها را خاكهای سدیمی تنزل یافته بنامند، علت پایین بودن PH در این خاكها وجود هیدروژن قابل تبادل است كه در غیبت املاح دو ظرفیتی جای آنها را در سطح كلوئید رس گرفته است(4).

1-4-3-خاكهای شور سدیمی:
این خاكها كه تواماً خصوصیات شیمیایی خاكهای شور سدیمی را دارا می باشند. درصد سدیم تبادلی این خاكها بیشتر از خاكهای شور بوده(3SAR >) وهمچنین میزان غلظت نمك محلول این نوع خاكها زیاد است(دسی زیمنس برمترE C <4) وجود نمك اضافی در این خاكها باعث حفظ نفوذ یذیری خاك می شود همچنین PH این خاكها اغلب كمتر از یا برابر 4/8 است. چنانچه نمك اضافی در این خاكها به وسیله آبشوئی خارج شود، خواص این خاكها به خاكهای سدیمی تبدیل خواهد شد. با غلبه سدیم ذرات پوشیده شده وبرای ورود آب و هوا در خاك محدودیت ایجاد می گردد.به همین خاطر برای اصلاح این خاكها قبل از كشت گیاهان باید از یك طرف نمك اضافی آبشویی شود واز طرف دیگر میزان سدیم تبادل كاهش یابد.(1)
1-5-خاكهای شور ایران:
مساحت خاكهای شور وخاكهای وابسته به آن درایران بیش از 25 میلیون هكتار می باشد. در اكثر خاكهای فلات مركزی كمتر خاكی است كه فاقد املاح فوق باشد گاهی مقدار نمك به صورت غالب است وگاهی گچ وگاهی آهك. در شور شدن این خاكها یون منیزیم نیز نقش مهمی ایفا نموده وحتی مقدار آن از كلسیم بیشتر می شود. بنابراین برای تعیین SAR نمی توان نقش منیزیم را برابر یون كلسیم در نظر گرفت. در چنین شرایطی رابطه Esp,SAR چندان با واقعیت خاك صدق نمی كند.اندازه گیری وتعیین سدیم تبادلی نیز امری مشكل وپیچیده است(2).

فصل دوم
2-3-اصلاح وبهسازی خاكهای شور سدیمی:
برای اصلاح این خاكها هم باید از میزان املاح وهم سدیم كلسیم كاسته شود. تا این خاكها از نظر كشاورزی قابل بهره برداری باشند.1-در این خاكها ابتدا باید سدیم تبادلی توسط Ca جایگزین شود.2-نفوذپذیری خاك افزایش یابد.3-نمكهای سدیم از خاك شسته شوند. برای آبشویی نمك محلول اضافی در خاك ، به آن مقدار مناسبی آب اضافه می كنند، به جزدرشرایطی كه بنا به دلایلی، زهكشی امكان نداشته وخاك دارای بافت سنگینی باشد، معمولاً حركت آب در زمین

شور به راحتی انجام می شود. نیاز اصلی جهت اصلاح تمام خاكهای مبتلا به نمك، زهكشی كافی ومناسب است كه باید یا از طریق طبیعی و یا از طریق مصنوعی اعمال گردد. زهكشی های مصنوعی شامل زهكشی های سفالی، زهكشهای روباز، پمپ كردن آب وغیره می شود. از آنجائیكه تمام عملیات اصلاحی برای انتقال تركیبات نامطلوب از خاك نیاز به آب دارد، این آب باید از سیستم خارج شود؛ در غیر این صورت باعث صعود سطح ایستایی می شود. با فرض وجود زهكشی كافی قبل از مبادرت به انجام عملیات اصلاحی نخست باید به دو پرسش پاسخ داد:

1)مقدار آب مورد نیاز برای دستیابی به شوری معین در عمق مشخص ازخاك چقدر است؟
2)چه مدت زمان برای این امر لازم است؟
با استفاده از روشهای شبیه سازی كامپیوتری كه از دقت نسبتاً بالایی برخوردار بوده وبرای نظریه انتقال مواد محلول در خاك بكار گرفته می شوند، می‌توان بطور تقریبی به این پرسش ها پاسخ گفت. این روش در مطالعات كنترل شده آزمایشگاهی برای ستون خاك نتایج خوبی داشته است. استفاده از مدلهای شبیه ساز كامپیوتری در شرایط مزرعه درحد گسترده ای استفاده نمی شود.زیرا متغیرهای طبیعی پارامترهای خاك باعث می شوند كه اطلاعات داده شده به كامپیوتر كاملاً قابل اعتماد نبوده واز همین رو پیش بینی مدل احتمالاً دور از واقعیت می باشند(1).

در برنامه ریزی اصلاح خاكهای شور وشور سدیمی لازم است مسائل زیر را مورد نظر قرار داد:
-وسعت وپراكندگی شوری وخاكهای مشابه آن.
-مقدار گچ وتوسعه پراكنش آن.

-عمق ونوسانات سفره آب زیرزمینی .
-كیفیت آب زیرزمینی.
-كیفیت آب آبیاری.

-امكان استفاده از آبهای كمی شور.
-نفوذپذیری خاك.
-امكان كاهش سفره آب زیرزمینی.
-امكان استفاده از گیاهان مقاوم به شوری.
در عمق آبشویی لازم است علاوه بر تامین آب آبشویی، مقادیر معین املاح به خاك اضافه نمود، زیرا اگر خاك با آب شیرین آبشویی شود خطر سدیمی شدن رس خاك وجود دارد كه در اثر هیدرولیز آن كربنات سدیم ایجاد گردیده ورس به صورت رس سدیمی تبدیل می شود.در نتیجه PH خاك افزایش یافت وساختمان خاك حالت پراكندگی پیدا می نماید. با استفاده از تركیبات ومواد متعددی می توان با عمل جانشینی كاتیونی مانع پراكنده شدن وانتقال رس گردید(2) .

2-2 اهمیت بهسازی خاكهای شور سدیمی:
براساس آمار موجود بیش از 15 درصد زمینهای ایران به نوعی تحت تاثیر شوری قرار دارند ومتاسفانه طبق مشاهدات عینی این رقم هر سال افزایش می یابد. این امر كاملاً محسوس وچشمگیر است كه زمینهای كشاورزی به دلیل آبیاری با آبهای شور وبی توجهی به خصوصیات آنها در مدتی كوتاه در معرض پیشروی شوری قرار می گیرند.شوری در زمینهای كشاورزی تاحدی پیشروی می كند كه كشاورزان به ناچار زمینها را رها می كنند. در زمینهای رها شده نه فعالیت كشاورزی به سادگی میسر است ونه گیاهان مرتعی می رویند. خطر عمده دیگر این رویداد فرسایش این نوع خاكها است كه به نوبه خود زیانهای دیگری به دنبال دارد.ناكافی بودن زمینهای مناسب كشاورزی دركشور، پیشروی شوری در خاكهای زیر كشت گیاهان زراعی وباغی، افزایش نگران كننده جمعیت كشور كم شدن منابع ، مسئله بهسازی این خاكها را حائز اهمیت كرده است(5) .

2-3-مكانیزم بهسازی:
اولین مرحله در بهسازی خاكهای مبتلا به نمك ارزیابی پروفیل خاك است.اصلاح خاكهای شور براحتی امكان پذیر است در صورتی كه مقدار بارندگی یا آب آبیاری كافی جهت آبشویی موجود باشد و زهكشی به خوبی صورت گیرد. حدود 10-8 اینچ آب آبشویی لازم است برای حركت 70 درصد املاح د ر12 اینچ از پروفیل خاك. اصلاح خاكهای سدیك متفاوت است. از این خاكها ابتدا باید سدیم تبادلی اضافی به وسیله كاتیون های دوظرفیتی تبادلی جایگزین شده وسپس آبشویی انجام شود در خاكهای قلیایی بهسازی به كمك اضافه كردن اسیدها ومواد اسیدی خاص به خاك انجام میشود. كه موجب انحلال آهك دراین خاكها شده كه متداول ترین مواد گوگرد واسید سولفوریك است كه با آهك موجود درخاكها واكنش داد وانحلال آن را افزایش می دهند(12).

2-4 روشهای بهسازی:
بعد از شناسایی خاكهای مبتلا به نمك وتشخیص فاكتورهای موجود باید به بهسازی این خاكها اقدام كرده روشهای مختلفی برای این منظور وجود ندارد كه در این بخش روشهایی از آن ذكر می ‌ شود و توضیح مختصری در مورد هر یك از روشها آورده می شود.

2-4-1 بهسازی با آبشویی:
در صورتیكه میزان تمركز املاح در خاك از حد تحمل گیاه بیشتر وبا توجه به عوامل اقتصادی وكشاورزی اصلاح این خاك ضرورت داشته باشد شستشوی این خاك لازم است در صورتی كه خاك از لحاظ كاتیون كلسیم غنی باشد شستشوی خاك كفایت می كند. برای اینكار آبیاری غرقابی مناسب ترین روش است. مزرعه را به صورت كرتهای بزرگ با دیواره بلند در می آورند وآنها را پر از آب می كنند افزودن آب به كرتهاآنقدر ادامه پیدا می كند تا مقدار آب لازم برای شستشوی خاك به كار رود در حین شستشو از خاك نمونه برداری می شود ومیزان املاح تعیین می گردد.چنانچه احتیاج بیشتری به شستشو باشد آبیاری ادامه پیدا می كند مدت زمان لازم برا ی اصلاح یك خاك شور بستگی به شدت شوری خاك ونفوذپذیری آن دارد. هر چه خاك شورتر ودارای نفوذپذیری كمتر باشد.طول این زمان شستشو بیشتر خواهد بود وگاهی تا شش ماه طول می كشد. در موقعی كه طول مدت شستشو زیاد باشد ممكن است گیاهانی مانند برنج كاسته شود كه در طول مدت شستشو محصولی نیز تولید شده وشستشو نیز انجام شود میزان آب لازم برای شستشو بستگی به غلظت آب وشوری خاك دارد با این حال معمولاً در حدود 100 سانتی متر نیز ارتفاع آب بكار می رود. در كشور شوروی حتی 5 متر آب هم برای شیرین كردن خاك می برند و فلسفه دانشمندان شوری برای مصرف مقدار آب این چنین زیاد این است كه «خاك را یك بار برای همیشه باید شیرین كرد وآبهای شور زیرزمینی را تا اعماق شش متری یا بیشتر با آب شیرین جابجا نمود تا احتیاجی به شستشوی مكرر ومجدد نباشد». از ضروریات خاك شوری كه باید اصلاح شود وجود تجهیزات زهكشی منظم ومرتب است.بدون زهكشی های كافی شستشوی خاك نه تنها كمكی نمی كند بلكه ممكن است مضر هم باشد(4) .

عملیات اولیه بهسازی مشتمل برآبشویی به وسیله انباشتن آب در سطح خاك است. یك قانون كلی می گوید عمق آب نفوذ یافته هر اندازه باشد 80 درصد نمك قابل حل در همان اندازه از عمق خاك خارج می شود اگر عمق بهسازی را یك متر در نظر بگیریم واگر بخواهیم 80 درصد نمكهای قابل حل را خارج كنیم باید آنقدر آب روی خاك انباشته كنیم تا به عمق یك متر به داخل خاك نفوذ كند. برای خارج كردن 80 نمكهای باقیمانده بار دیگر باید تا یك متر عمق خاك آب در زمین نفوذكند. این فرآیند گر چه موثر است نسبت به استفاده از آب وقت گیروغیر كار آمد نیز هست. جز در مورد برنج هنگامی كه محصول سرپاست این كار انجام شدنی نیست(5).

برای دریافت اینجا کلیک کنید