پروژه كارآموزی شبکه

توضیحات

  كارآموزی شبکه دارای 43 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد كارآموزی شبکه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی كارآموزی شبکه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن كارآموزی شبکه :

پروژه كارآموزی شبکه

شبكه:
یك شبكه در تعریفی ساده عبارت از مجموعه‌ای از كامپیوترهای مستقل است كه می‌توانند با یكدیگر ارتباط برقرار نموده و منابع خود را با هم به اشتراك گذارند. برای این كار كامپیوترها به سخت‌افزار و نرم‌افزار خاص شبكه نیاز دارند. سخت‌افزار مورد نیاز عبارت از مجموعه‌ای‌ است كه كامپیوترها را به‌صورت فیزیكی به هم متصل می‌كنند. نرم‌افزار مورد نیاز چیزی است كه به ما امكان می‌دهد تا سخت‌افزار را برای برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات به‌كار گیریم. نرم‌افزارهای مورد بحث، برای برقراری ارتباط انواع مختلف كامپیوترها با انواع سخت‌افزارهای ارتباطی باید از مجموعه قراردادهای استاندارد شده‌ای پیروی كنند. ضمناً شبكه‌ها با ابزارها و شیوه‌های مختلف می‌توانند به هم متصل شده و شبكه‌ای از شبكه‌‌ها پدید آورند.

بسته داده و راهگزینی بسته‌ای:
یك بسته داده به مجموعه واحدی از اطلاعات كه قابلیت ارسال برروی شبكه را داشته باشد اطلاق می‌گردد.اطلاعات اولیه قبل از ارسال برروی شبكه به بسته‌های كوچكتر تقسیم می‌شوند. این اطلاعات اولیه می‌توانند یك فایل، یك پیام پستی، یك تصویر و نظایر آن باشد كه می‌بایست بین دو كامپیوتر متصل به شبكه مبادله شوند. علاوه براطلاعات اصلی به ابتدا و انتهای هر بسته، مقداری اطلاعات كنترلی نیز اضافه می‌شود. این اطلاعات كنترلی به‌عنوان مثال می‌توانند نشانی گیرنده و فرستنده بسته اطلاعات در شبكه باشند.
شبكه‌های ارتباطی كه برای انتقال اطلاعات بین اجزای خود، از بسته‌های داده استفاده می‌كنند؛ شبكه‌های راهگزینی بسته‌ای نامیده می‌شوند.در این شبكه‌ها علاوه بر ماشینهای اصلی ارسال كننده و دریافت كننده اطلاعات، ماشینهای دیگری نیز وجود دارند كه وظیفه آنها رساندن بسته‌ها از مبدأ به مقصد می‌باشد و اصطلاحاً مسیریاب نامیده می‌شوند. مسیریابها از اطلاعات كنترلی موجود در ابتدای هر بسته استفاده نموده و براساس جدول مسیریابی خود بهترین سیستم را برای رساندن بسته‌ها به مقصد پیدا می‌كنند. نكته قابل توجه در شبكه‌های مبتنی بر راهگزینی بسته‌ای این است كه در بسیاری از موارد بسته‌های اطلاعاتی مرتبط با هم كه از یك مبدأ به یك مقصد استفاده می‌شوند؛ مسیرهای متفاوتی را در شبكه طی می‌كنند. به‌ این ترتیب در این نوع شبكه‌ها خطوط ارتباطی و مسیریابها به‌صورت مشترك و در یك زمان، برای برقراری ارتباط بین چند نقطه مورد استفاده قرار می‌گیرند و در صورت بروز اشكال یا از كار افتادن برخی مسیرها و مسیریابها در اكثر موارد هنوز امكان تبادل اطلاعات بین نقاط مختلف متصل به شبكه موجود می‌باشد.
پروتكلهای ارتباطی و مجموعه پروتكلهای TCP/IP
در حوزه شبكه‌های كامپیوتری پروتكل یا قرارداد عبارت از مجموعه‌ای از قوانین و ضوابط استاندارد شده می‌باشد كه چگونگی برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات بین كامپیونرهای متصل به شبكه را تعیین می‌كند.
وقتی كامپیوترها با هم ارتباط برقرار می‌كنند؛ آنها در حقیقت مجموعه‌ای از پیامها را با هم مبادله می‌نمایند. كامپیوترها باید در مورد قالب و مفهوم هر پیام با هم توافق داشته باشند تا بتوانند پیامی مناسب را ارسال نموده و پاسخ‌های مناسب را بازگردانند. یك پروتكل ارتباطی مشخص می‌كند كه اولاً قالب و شكل پیامها چگونه باید باشد و ثانیاً مبادله پیام بین دو كامپیوتر با چه شیوه و طی چه مراحلی باید انجام پذیرد. پروتكل‌ها در لایه‌های مختلف شبكه‌های كامپیوتری به كار گرفته می‌شوند و هریك قوانین و تعاریف خاص خود را دارند.
شبكه اینترنت براساس مجموعه‌ پروتكل‌های خانواده TCP/IP كار می‌كند. از بین پروتكل‌های مختلف این خانواده به FTP برای انتقال فایل، Telnet برای ارتباط پایانه‌ای راه دور، SMTP برای تبادل پیام‌های پست الكترونیك و PPP برای تبادل اطلاعات بین دو نقطه مجاور اشاره نمود.
TCP/IP از دو بخش اصلس تشكیل می‌‌گردد. بخش اول مجموعه پروتكل‌های بین شبكه‌ای (IP) است كه وظیفه عمده آن افزودن اطلاعات كنترلی مورد نیاز برای رساندن بسته‌های داده به مقصد و در نهایت رساندن بسته‌های IP از مبدأ به مقصد می‌باشد. بخش دیگر مجموعه پروتكل‌های كنترل انتقال (TCP) می‌باشد كه وظیفه‌ آن تقسیم اطلاعات اولیه به بسته‌های كوچكتر(قابل انتقال توسط شبكه) در مبدأ و چسباندن آنها به هم در مقصد و نیز منترل ورود بسته‌ها براساس ترتیب ارسال از مبدأ می‌باشد.
برای درك بهتر نحوه كار پروتكل TCP/IP و نیز شبكه‌های راهگزینی بسته‌ای توجه به مثال زیر می‌تواند سودمند باشد. فرض كنید می‌خواهید خانه چوبی خود را از نقطه‌ای از كشور به نقطه‌ای دیگر منتقل كنید. یكی از مناسب‌ترین راهها این است كه ابتدا در مبدأ، خانه را به قطعات كوچك تقسیم نموده و بسته‌بندی كنید و روی هر بسته شماره ترتیب هر قطعه را بنویسید. سپس از یك شركت حمل و نقل بخواهید تا بسته‌ها را برای شما به مقصد مورد نظر برساند. شركت حمل و نقل نیز برای این كار از تعدادی كامیون استفاده می‌كند. نشانی مقصد هر بسته را تعییین نموده و هریك یا جند بسته را داخل یك كامیون قرار می‌دهد. كامیونها نیز با توجه به شرایط مختلف هركدام بهترین راه را برای رسیدن به مقصد استفاده می‌كنند(ممكن است هركدام از مسیرهای متفاوتی استفاده نمایند.) به‌هرحال تمام قطعات در مقصد مجدداً به تحویل می‌گردد. شما ابتدا ضمن كنترل سالم بودن قطعات براساس شماره ترتیبشان آنها را به هم وصل می‌كنید و به این ترتیب خانه مورد نظر شما در محل جدید آماده می‌گردد. در این مثال شما نقشی مشابه TCP و شركت حمل و نقل و كامیونهایش نقش IP را ایفا نموده‌اید
مدل سرویس‌گر/مشتری(سرویس‌گیر)
پردازش مبتنی بر سرویس‌‌گر/مشتری(سرویس‌گیر) در حقیقت یك مدل علمی را برای شبكه‌سازی كامپیوترها معرفی می‌كند. این مدل روش كارآمدی را برای فراهم كردن اطلاعات و سرویس‌ها برای مجموعه‌ای از كاربران شبكه ارائه می‌دهد. در این مدت یك ارتباط شبكه‌ای تنها وقتی برقرار می‌شود كه كاربر بخواهد به اطلاعات یا بطور كلی منابع موجود روی یكی دیگر از كامپیوترعای موجود در شبكه دسترسی پیدا كند. این عدم نیاز به برقراری ارتباط دائمی در عمل بازده یا گذردهی شبكه را به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد. به‌علاوه سرویس‌دهنده می‌‌تواند به تعداد بیشتری سرویس‌گیرنده پاسخ دهد.
در این مدل پردازشها بین سرویس‌دهنده و سرویس‌گیرنده تقسیم شده و ارتباط براساس دنباله‌ای از درخواستها و پاسخها صورت می‌گیرد. به این ترتیب كه سرویس‌گیرنده، سرویس یا اطلاعات مورد نیاز را از سرویس‌دهنده درخواست می‌كند و سرویس‌دهنده در اولین فرصت با ارسال نتایج تقاضا به سرویس‌گیرنده به او پاسخ می‌دهد. در این مدل كامپیوتر سرویس‌دهنده برنامه سرویس‌گر و سرویس‌گیر(مشتری) برنامه سرویس‌گیرنده سرویس مورد نظر را اجرا می‌نمایند. اكثر پردازش‌ها و سرویس‌ها در اینترنت مبتنی بر مدل سرویس‌گر/مشتری (سرویس‌گیر) می‌باشند كه از آن جمله می‌توان به سرویس‌های FTP, E-mail ,Web اشاره كرد.
مودم:
مودم ابزاری است كه به كامپیوترها امكان می‌دهد تا از طریق خطوط تلفنی (ویاسایر انواع ارتباط از راه دور) با یكدیگر به مبادله اطلاعات بپردازند. مودم همان‌گونه كه از نام آن پیداست دارای دو وظیفه اصلی می‌باشد. نخست دریافت اطلاعات دیجیتالی از كامپیوتر محلی تبدیل آنها به فرم قابل ارسال برروی خطوط راه دور و در نهایت ارسال آنها، دوم دریافت اطلاعات ارسال شده توسط مودم راه دور و تبدیل آنها به فرم اطلاعات دیجیتالی و ارسال آنها به كامپیوتر محلی. در برخی موارد مودم‌ها وظایف دیگری مانند انجام عملیات شماره‌گیری و برقراری ارتباط، آشكارسازی و اصلاح خطای ناشی از انتقال اطلاعات روی خطوط راه دور و … انجام می‌دهند. همچنین مودم‌ها دارای مشخصات و پارامترهای متعددی می‌باشند كه برخی از آنها عبارتند از:
-پروتكل‌های ارتباطی مورد پشتیبانی و سرعت ارسال اطلاعات (Baud Rate) كه برحسب بیت در ثانیه بیان می‌گردند. امروزه مودم‌ها با سرعتهای متفاوتی در بازار یافت می‌شوند كه از 9600 بیت در ثانیه تا 56000 بیت در ثانیه در تغییر می‌باشند.
-مودم‌ها به‌صورت دستگاه مجزای خارج كامپیوتر (External) و یا برد سخت‌افزاری قابل نصب در داخل كامپیوتر (Internal) می‌توانند وجود داشته باشند.
-مودم‌ها ممكن است از یكی از انواع ارتباط با استفاده از خطوط شماره‌گیری و یا خطوط استیجاری و یا هر دو آنها پشتیبانی نمایند.
اینترنت شبكه‌ای از شبكه‌ها:
برای شناساندن اینترنت تعاریف مختلفی ارائه گردیده است ولی شاید هیچ‌یك از این تعاریف نتواند تصویر كاملی از اینترنت به دست دهد. اینترنت در معنای عمومی‌اش (Internetwork) به معنی مجموعه‌ای از شبكه‌هاست كه اولاً به‌صورت فیزیكی به هم متصل‌اند. ثانیاً می‌توانند با یكدیگر ارتباط برقرار كرده و منابع اطلاعاتی را با هم به اشتراك بگذلرند و ثالثاً قادرند در كنار یكدیگر به‌صورت یك شبكه واحد عمل نمایند. برای اینكه چنین شبكه‌ای بتواند كار كند شبكه‌ها و كامپیوترهای موجود در اینترنت باید به یكی از دو طریق زیر عمل كنند:
-همگی از یك زبان یكسان برای برقراری ارتباط با یكدیگر استفاده كنند.
-مترجم و مفسر مناسب را برای درك زبان یكدیگر بكار گیرند.
زبان مورد اشاره در حقیقت یك مجموعه نرم‌افزاری است كه كامپیوترهای متصل به شبكه‌های مستقل را قادر به تبادل اطلاعات با یكدیگر می‌سازد. اطلاق اینترنت به شبكه اطلاعاتی جهانی امروز نیز به همین خاطر است. كامپیوترهای نزدیك به هم كه غالباً تحت مدیریت واحدی هستند بعه هم متصل می‌شوند و شبكه‌های كوچك محلی را به وجود می‌آورند. شبكه‌های كوچك محلی به یكدیگر مرتبط شده و شبكه‌های بزرگ منطقه‌ای را ایجاد می‌كنند. شبكه‌های بزرگ منطقه‌ای نیز با اتصال به یكدیگر شبكه گسترده جهانی اینترنت را پدید می‌آورند.
قسمت عمده این شبكه از پروتكل‌های خانواده TCP/IP استفاده می‌كنند (زبان
یكسان) و برخی نیز با استفاده از دروازه‌های ارتباطی به شبكه‌های مبتنی بر TCP/IP متصل می‌شوند. (استفاده از مترجم) اینترنت امروزه تقریباً تمام كره زمین را پوشش می‌دهد و انواع شبكه‌های كوچك و بزرگ، محلی و منطقه‌ای را در برمی‌گیرد و تمام خدمات و سرویس‌های موجود این شبكه‌ها را بصورت یكپارچه به كاربران خود ارائه می‌كنند.
اینترنت برای كاربران خود امكان دسترسی به انواع اطلاعات مورد نیاز بصورت متن، صوت، تصویر، نرم‌افزارها و … را فراهم می‌كند. ضمن اسنكه كاربران با استفاده از اینترنت می‌توانند با یكدیگر نیز ارتباط برقرار كنند. این تسهیلات با استفاده از مجموعه‌ای از سرویس‌ها و ابزارهای متنوع ارتباطی و مبادله كننده اطلاعات صورت می‌گیرد. پست الكترونیك، انتقال فایل، پایانه راه دور، تور جهان‌گستر و … تنها گوشه‌ای از این سرویس‌ها و امكانات می‌باشند.
نامها و آدرس‌ها در اینترنت:
گفتیم كه اینترنت انسانها، منابع اطلاعاتی و كامپیوترهای پراكنده در سرتاسر جهان را به هم مرتبط می‌سازد. بنابراین در این محیط نیز مانند هر سیستم ارتباطی امروزی دیگر، باید روشی سیستماتیك برای شناسایی اعضاء ایجاد گردد. در اینترنت علاوه بر كامپیوترها، افراد و منابع اطلاعاتی نیز دارای اسم و نشانی می‌باشند.

آدرس IP:
هر كامپیوتر كه مستقیماً به اینترنت وصل است باید حداقل دارای یك آدرس IP باشد. این آدرس كه در حقیقت یك شماره یكتا در حوزه اینترنت می‌باشد؛ از 4 شماره (بین 0 تا 255) تشكیل می‌شود كه با نقطه از هم جدا می‌گردند. شماره‌ها به ترتیب از چپ به راست خوانده می‌شوند. به‌عنوان مثال 203357169 نمونه‌ای از آدرس‌های IP می‌باشد. یك آدرس IP از دو بخش تشكیل می‌شود كه عبلرتند از: شناسه شبكه و شناسه میزبان (كامپیوتر)
شناسه شبكه معرف شبكه‌ای است كه كامپیوتر مورد نظر در آن قرار دارد و به آن متصل است. شناسه میزبان در حقیقت معرف كامپیوتر مورد نظر در آن شبكه می‌باشد. اینكه چه بخش از آدرس IP متعلق به شناسه شبكه و چه بخشی متعلق به شناسه میزبان می‌باشد، براساس كلاس آدرس IP تعیین می‌شود. به‌طور كلی آدرس‌های IP به پنج كلاس تقسیم می‌شوند. نمودار زیر پاره‌ای اطلاعات در مورد كلاسهای فوق‌الذكر ارائه می‌دهد:

شكل كلی آدرس IP W.X.Y.Z
و
W, X, Y, Z < 255 0<

كلاس آدرس IP براساس مقدار W طبق جدول زیر قابل تعیین است:
تعداد كامپیوترهای قابل آدرس‌دهی تعداد شبكه‌های قابل آدرس‌دهی Host ID Net ID مقدار W كلاس
16777216 128 X,Y,Z W 1<W<127 A
65536 16384 Y,Z W,X 128<W<191 B
256 2097152 Z W,X,Y 192<W<223 C
– – – W,X,Y,Z 224<W<239 D
– – – W,X,Y,X 240<W<255 E

نام حوزه كامل (FQDN):
علاوه بر آدزس IP اكثر كامپیوترهای متصل به اینترنت دارای یك نام حوزه كامل اینترنتی نیز می‌باشند. هر نام حوزه كامل اینترنتی دارای دو یا چند بخش می‌باشد كه با نقطه (Dot) از یكدیگر جدا می‌شوند. بخش اول (ازسمت چپ) معمولاً مبین نام كامپیوتر مورد نظر و بخشهای بعدی معرف نام حوزه‌ای است كه كامپیوتر مورد نظر به آن تعلق دارد. مثلاً rose.ipm.ac.ir یك نام حوزه كامل می‌باشد و مشخص می‌كند كه rose نام یك كامپیوتر در IPM در حوزه ac در حوزه اصلی ir می‌باشد. درواقع می‌توان الگوی somewhere.domaine را بخاطر سپرد كه در این الگو domain حوزه اصلی و somewhere محلی در داخل این حوزه اصلی می‌باشد
.

حوزه‌های اصلی نمونه
الف- حوزه‌های سازمانی و عملیاتی
COM مؤسسات تجاری
EDU مؤسسات دانشگاهی
NET نهادها یا مؤسسات مرتبط با اداره یا گسترش اینترنت
GOV مؤسسات دولتی در آمریكا
MIL مراكز نظامی در آمریكا
ORG سایر مؤسساتی كه در هیچ‌یك از طبقات فوق نمی‌‌گنجند
ب-حوزه‌های جغرافیایی
CA كانادا
IR ایران
DE آلمان
FR فرانسه
UK انگلستان

آخرین بخش از نام حوزه كامل نشان‌دهنده حوزه اصلی است كه كامپیوتر به آن تعلق دارد. حوزه‌های اصلی به دو روش تعیین می‌شوند. روش اول، روش قدیمی كه معمولاً برای شبكه‌های موجود در آمریكا بكار می‌رود. این روش مبتنی بر حوزه سازمانی و عملیاتی مؤسسه یا نهاد مورد نظر می‌باشد. شیوه دوم مبتنی بر حوزه جغرافیایی می‌باشد. در این روش به هركشور یك دو كد دو حرفی نسبت داده می‌شود. نمودار صفحه قبل، نشان‌دهنده برخی از حوزه‌های اصلی در هر یك از دو شیوه نامگذلری می‌باشد.
تبدیل و مدیریت آدرس‌ها:
دیدیم كه كامپیوترهایی موجود در اینترنت دارای نام و آدرس می‌باشند. كاربران ترجیح می‌دهند كه با اسامی كار كنند ولی شبكه TCP/IP براساس آدرس‌ها اطلاعات را بین مبدأ و مقصد جابجا می‌كند. از سویی اسامی آدرسها باید یكتا باشد به‌عبارت دیگر هیچ دو كامپیوتری در اینترنت دارای نام و آدرس مشابه باشند. بنابراین نام و آدرسها در اینترنت نیاز به مدیریت و تبدیل دارند.
مدیریت توزیع و ثبت آدرسها در اینترنت زیر نظر مركز اطلاعات اینترنت (Internic) انجام می‌گیرد.مركز اطلاعات اینترنت در برخی مناطق دنیا و برخی نهادها و سازمانها اختیاراتی برای توزیع آدرسها و اسامی، بین درخواست‌كنندگان محلی داده است.
براین اساس برای هر حوزه نام باید حداقل یك سرویس‌دهنده حوزه نام (DNS) در دنیا وجود داشته باشد. سرویس اصلی این سرویس‌دهنده تبدیل اسامی كامل اینترنتی به آدرسهای IP متناظر می‌باشد.
این سرویس به كاربران امكان می‌دهد تا از اسامی قابل فهم برای دسترسی به كامپیوترها استفاده كنند بجای آنكه مجبور باشند كه تعداد زیادی را بخاطر بسپارند. ضمناُ این اسامی به‌نوعی در سایر سیستمهای نامگذاری اینترنت مانند آدرسهای پست الكترونیكی و آدرسهای URL به‌كار می‌روند.

مروری بر سرویس‌های اینترنت:
الف-پست الكترونیكی و لیست‌های پستی
به‌عنوان یك كاربر اینترنت با استفاده از سرویس پست الكترونیك، شما می‌توانید با سایر كاربران اینترنت پیام مبادله نمایید. همچنین امكان مبادله پیام با اعضای سایر سیستمهای اطلاع‌رسانی كه به‌طور غیرمستقیم به اینترنت متصل هستند مانند Compusery و Prodigy را خواهید داشت. در اینجا باید نكته‌ای را مورد تأكید قرار دهیم و آن اینكه استفاده از پست الكترونیك تنها به مبادله پیامهای شخصی محدود نمی‌گردد. بلكه هر چیزی را كه بتوان به‌صورت مستقیم یا كد شده در داخل یك فایل متنی ذخیره كرد می‌توان با پست الكترونیك مبادله نمود. به‌عنوان مثال می‌توان به مبادله عكس، صدا، برنامه‌های كامپیوتری و مجله‌های الكترونیكی با استفاده از پست الكترونیك اشاره نمود
در عمل سرویس پست الكترونیك رایج‌ترین و پركاربردترین سرویس اینترنت می‌باشد. اكثر سرویس‌های دیگر اینترنت نیز با استفاده از پست الكترونیك قابل دسترسی می‌باشند. یكی از امكانات اینرنت كه براساس سیستم پست الكترونیك بنا شده امكان لیستهای پستی است. یك لیست پستی عبارت از مجموعه‌ای است كه در آن گروهی از كاربران پست الكترونیك اینترنت اقدام به مبادله پیام با یكدیگر و در ارتباط با یك موضوع خاص می‌نمایند. پیامها می‌توانند اقلام اطلاعاتی، توضیحات و یا هرچیز مرتبط با موضوع محوری لیست پستی ‌باشد. هر لیست پستی دارای فردی است كه وظیفه مدیریت لیست پستی را به عهده دارد. در اكثر موارد این كار عملاً توسط یك كامپیوتر انجام می‌گردد. هر كاربر با داشتن شناسه پست الكترونیك و عضویت در لیست مورد نظر، می‌تواند پیامهای مرتبط با آن موضوع را دریافت كنند و یا خود به ارسال پیام با موضوع مورد نظر اقدام نماید. البته بعضی از لیستهای پستی حالت تعدیل شده دارند. به این ترتیب كه پیامهای ارسال شده برای لیست توسط مدیریت لیست بازبینی شده و در صورت موافقت او برای اعضای لیست پستی ارسال می‌گردد.
ب-FTP بی‌نام و سرویس‌گرهای Archie:
سرویس FTP یا پروتكل انتقال فایل به شما اجازه می‌دهد تا فایلها را از یك كامپیوتر به كامپیوتر دیگر در اینترنت منتقل نمایید. به دلایل امنیتی شما نمی‌توانید این كار را انجام دهید مكر اینكه اجازه ورود به كامپیوتر مورد نظر را داشته باشید. (مثلاً یك شناسه كاربر و كلمه عبور برروی آن سیستم داشته باشید) برای انجام انتقال فایل، شما ابتدا با اجرای برنامه سرویس‌گیرنده FTP با كامپیوتر مورد نظر مرتبط می‌شوید و سپس با دادن شناسه كاربر و كلمه عبور مجاز، به سیستم وارد می‌شوید. حال می‌توانید فایلهای مورد نظر را دریافت كنید. بناربراین اگر كاربری بخواهد از این سرویس در اینترنت استفاده كند باید برروی هر سرویس‌دهنده FTP شناسه كاربر و كلمه عبور مجاز را داشته باشد. اما در اینترنت هزاران كامپیوتر وجود دارد كه مسئولان آن می‌خواهند فایلهای موجود در روی كامپیوترهای خود را به‌طور رایگان در اختیار تمام كاربران اینترنت قرار دهند؛ بدون اینكه برای تك‌تك آنها شناسه كاربر مجاز تعریف نمایند. برای نیل به این مقصود، آنها با افزودن ویژگی جدیدی به FTP از سرویس FTP بی‌نام استفاده می‌كنند. با استفاده از این امكان هر كاربر اینترنت می‌تواند با اجرای سرویس‌گیر FTP با كامپیوتر مورد نظر مرتبط شده و با استفاده از یك شناسه عمومی وارد آن سیستم گردد.
در این حالت كاربر مجاز خواهد بود كه به فیلهای موجود در ناحیه ویژه عمومی كامپیوتر مورد نظر دسترسی داشته باشد. FTP بی‌نام یكی از مهمترین سرویس‌های اینترنت می‌باشد. با استفاده از این سرویس به‌طور بالقوه تمام انواع اطلاعات كه به صور مختلف روی كامپیوترهای مختلف ذخیره شده (در صورت موافقت صاحبانش) به‌طور رایگان توسط تمام كاربران اینترنت قابل دسترسی می‌باشد.
در حال حاضر هزاران سرویس‌دهنده FTP بی‌نام در سراسر دنیا وجود دارند و حجم غیر قابل تصوری از انواع فایلها را به‌طور رایگان در اختیار كاربران اینترنت می‌گذارند. ولی جستجو در این مجموعه عظیم برای پیدا كردن فایل مورد نظر برای اغلب كاربران، یك كار بسیار دشوار است. نقش سرویس‌دهنده Archie این است كه این مجموعه عظیم را برای كاربر، قابل جستجو می‌نماید و تا حد امكان سرویس‌دهنده‌های FTP بی‌نام را كه دارای اطلاعات مورد نظر كاربر می‌باشند به او معرفی می‌نماید. فرض كنید دوستی از شما می‌خواهد كه یك برنامه را از روی اینترنت برای او تهیه نمایید. برای اینكار شما می‌توانید با اجرای برنامه سرویس‌گیر Archie به یك سرویس‌دهنده Archie مرتبط شوید. سپس اسم برنامه مورد نظر را برای جستجو به آن سرویس‌گر بدهید. پس از اندك زمانی سرویس‌گر، لیستی از كامپیوترهای سرویس‌دهنده ‌FTP بی‌نام كه فایل مورد نظر شما در آنها یافت می‌شود به شما ارائه می‌دهد. شما می‌توانید با داشتن آدرس سایت مورد نظر و استفاده از سرویس‌گیر FTP و استفاده از شناسه كاربر Anonymous فایل مورد نیاز دوستتان را دریافت كنید.
ج-پایانه راه دور:
در بعضی از سیستم‌های كامپیوتری، برای ایجاد یك نشست كاری با سیستم، شما می‌بایست شناسه كاربر و كلمه عبور مجاز از نطر سیستم میزبان را وارد كنید. در مورد اكثر این سیستمها شما برای برقراری ارتباط باید از یكی از پایانه‌های این سیستم كه به‌طور مستقیم به سیستم میزبان متصل است، استفاده كنید.
یكی از دلایل اولیه ایجاد اینترنت این بود كه افراد مختلف بتوانند با سیستم‌های میزبان در نقاط مختلف جغرافیایی با استفاده از كامپیوتر محلی خود ارتباط پایانه‌ای برقرار كنند. به‌عنوان مثال یك دانشمند با كامپیوتر محلی دانشگاه خود كار می‌كند. با استفاده از اینترنت می‌تواند با كامپوترهای مختلف ارتباط برقرار كند و برنامه‌های مورد نظر خود را روی آن كامپیوتر اجرا كند. درست مثل اینكه این دانشمند یك كاربر محلی كامپیوتر دانشگاه مقصد می‌باشد. سرویسی كه این امكان را در اینترنت فراهم می‌كند سرویس پایانه راه دور یا Telnet نامیده می‌شود. برای استفاده از این سرویس شما باید از یك برنامه سرویس‌گیر Telnet استفاده نموده و ارتباط ترمینالی با كامپیوتر راه دور برقرار نمایید. این برنامه سرویس‌گیر در حقیقت یك پایانه كامپیوتر مورد نظر شما را روی كامپیوتر محلی خودتان شبیه‌سازی می‌نماید. البته توجه داشته باشید كه برای ورود به سیستم میزبان باید شناسه كاربر و كلمه عبور مجاز را داشته باشید.
د-گروههای خبری (Usenet):
معنی لغوی Usenet شبكه كاربران می‌باشد. در حالیكه Usenet واقعاً یك شبكه نیست، بلكه سیستمی از گروههای مباحته می‌باشد كه در ابتدا به منظور ایجاد محیطی برای مبادله اقلام خبری ایجاد شد. به این دلیل بسیاری از عبارات بكار رفته در Usenet به نوعی اطلاعات خبری اشاره دارد. مثل گروههای مباحثه كه گروههای خبری خوانده می‌شوند یا خود Usenet كه گاهی شبكه اخبار یا NetNews خوانده می‌شوند. Usenet دارای هزاران گروه مباحثه است. با كمی اغراق می‌توان گفت در مورد هر موضوعی كه تصور نمایید حداقل یك گروه خبری در Usenet موجود است. با برقراری ارتباط با گروههای خبری می‌توانید اطلاعات مفیدی در مورد موضوع مورد نظرتان پیدا كنید و یا سایر كاربران را در جریان اطلاعاتی كه خود به دست آورده‌اید قرار دهید. برای استفاده از این برنامه می‌توانید اقلام مورد نظر خود را برای خواندن انتخاب كنید. اقلام اطلاعاتی خود را در فایل و یا اقلام مورد نظر خودتان را برای دیگران ارسال كنید.
ه-گوفر:
گوفر یك سیستم مرور اطلاعات می‌باشد و شباهتهای زیادی به وب دارد. با استفاده از گوفر، كاربر اینترنت می‌تواند به حجم عظیمی از اطلاعات توزیع شده در سراسر جهان دسترسی داشته باشد. مجموعه این اطلاعات فضای گوفر نامیده می‌شود. در فضای گوفر اطلاعات به‌صورت دنباله‌ای از لیستهای ساده سازمان‌دهی شده‌اند. برای استفاده از این سیستم تنها كافی است گزینه‌ مورد نظر را در لیست انتخابها، انتخاب نمایید. به دنبال آن لیست بعدی و یا اطلاعات نهایی را دریافت خواهید نمود. با استفاده از این سرویس نیز می‌توانید به‌اقلام مختلفی از اطلاعات نظیر متن ساده، عكس و مانند آنها دست پیدا كنید. البته سرویس گوفر قدیمی‌تر از وب می‌باشد.

سطوح دسترسی به اینترنت:
شبكه اینترنت با همه گستردگی و قابلیتهایش با روشهای مختلفی قابل دسترسی می‌باشد. هریك از این روشها امكانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و هزینه‌های ویژه خود را دارد و متناسب با این ملزومات امكانات و تسهیلاتی را نیز در اختیار كاربران قرار می‌دهد. به‌طور كلی دسترسی به اینترنت را می‌توان در سه سطح طبقه‌بندی كرد كه هر سطح خود روشهای متفاوتی را در بر می‌گیرد.
سطح اول- دسترسی غیرمستقیم از طریق دروازه‌های ارتباطی:
در این روش ارتباط كاربر از طریق كامپیوتر با شبكه‌ای برقرار می‌شود كه مستقیماً به اینترنت وصل نیست. چنین شبكه‌ای پروتكلها و استانداردهای خاص خود را دارد و در یك یا چند نقطه از طریق دروازه‌های ارتباطی به اینترنت متصل است. این دروازه‌های ارتباطی به دو شبكه موجود در دو سوی خود اجازه می‌دهد تا با یكدیگر صحبت كنند. كاربران شبكه غیر اینترنتی معمولاً از نرم‌افزارهای غیر اینترنتی استفاده می‌كنند و عملاً به تمام سرویسهای اینترنت دسترسی ندارند. این نوع دسترسی معمولاً توسط فراهم كنندگان سرویسهای اطلاع رسانی ارائه می‌گردد. این ارگانها برای اینكه به كاربران خود اجازه استفاده از امكانات اینترنت را بدهند معمولاً پاره‌ای از سرویسهای اینترنت را بصورت محدود در اختیار آنها قرار می‌دهند. در اكثر موارد سرویس ارائه شده پست الكترونیك است. لازم به تذكر است كه برای این نوع كاربران جای نگرانی زیادی نیست. زیرا اكثر سرویسهای اینترنت از طریق پست الكترونیكی قابل دسترسی است.

برای دریافت اینجا کلیک کنید